Samenvatting Ludwig Mies van der Rohe and the Steel Frame uit “the details of modern architecture” van Edward R. Ford

(monolitisch)
geïntegreerd, als eenheid, in elkaar opgegaan
Gevonden op http://www.encyclo.nl/aangedragen.php

Er wordt altijd gesproken over 2 Mies van der Rohes. De Europese Mies en de Amerikaanse Mies. Hieronder de vergelijkingen.

Europese Mies:

- Hoorde bij de Stijl

- Hoorde bij de Novermbergruppe

- Had zijn blad G

- Expressionistische Wolkenkrabber projecten

- The brick House

- Barcelona Pavillion

- Onregelmatig

- Asymetrisch

- Gefragmenteerd

- Geraakt door het expressionism en de Stijl

- Mysterieus

- Onbereikbaar

- Raadselachtig

- Gelaagd & abstract

Amerikaanse Mies:

- Farnsworth House

- Crown Hall

- Seagram Building

- Berlin Museum

- Regelmatig

- Symmetrisch

- Complete

- Dicht bij de hand

- Geen mysterie of geheimen

- Soms bijna saai

- Monolithisch & letterlijk

Door de verandering van techniek werden Mies zijn details mogelijk. Voor 1940 lag Mies zijn voorkeur meer bij het gelaagde dan bij het monolithisch systeem. In zijn Amerikaanse tijd ging zijn voorkeur duidelijk uit naar het laatste. Helaas door het gebouwtype was dit voor Mies vaak niet mogelijk. Vandaar dat beide manieren terug te vinden zijn in zijn werk.

Mies zijn voorkeur ging uit naar staal, maar hij gebruik als nodig was ook beton. Later koos hij ervoor om het staalwerk te laten zien maar accepteerden ook verborgenheid als het nodig was.

Maar één idee, het verbergen van knooppunten, was zijn grootste prioriteit, en dat idee is een constante rode draad door al Mies zijn werk.

In het Barcelona paviljoen verbergt Mies zijn totale constructie en laat daarmee de constructie zien die hij wil laten zien. Dit had ook te maken met de mogelijkheden van de materialen van toen. De constructie van het Barcelona Paviljoen zit op iedere kolom met 16 bouten vast geschroefd. Bij het Farnsworth house kon hij deze verbindingen lassen. De tolerantie van het staal van het Farnsworth house is ook veel hoger dan het Barcelona Paviljoen.

Het frame van het Barcelona Paviljoen is ruw, ruig en onnauwkeurig en zit vol met bouten, platen en verbindingsmaterialen.

Het frame van het Farnsworth House is precies, monolithisch en naadloos.

Dit heeft te maken met de veranderingen op het gebied van staal en Mies zijn kennis van staal.

Dus bij het Farnsworth house kan hij dankzij de materialen ook laten zien wat hij wil laten zien zoals het is en bij het Barcelona Paviljoen moet hij dit allemaal verbergen om zo een schijnconstructie naar voren te laten komen.

Mies was geïnspireerd door de details van Wright maar gebruikte deze op zijn eigen manier. Door de kozijnen van metaal te maken en deze terug liggend te detaillieren lijkt het alsof de raamvlaken zweven.

Mies liet blijken dat het Barcelona Paviljoen monolithisch was, maar in tegenstelling was het heel slim gedetailleerd waardoor dit beeld werd gecreëerd.

Wat wij zien is, 8 vrijstaande kolommen die een vlakke plaat ondersteunen, en vrijstaande ramen die geen gewicht dragen.

Dit wordt het gelaagd bouwsysteem genoemd.

Dit is ook gecreëerd met de materialen zelf. De muren lijken van vol marmeren stenen, maar om dit uit te voeren zou het gebouw veel te duur zijn. Mies was zo slim om de binnenkant van gewone stenen te maken en de buitenkant te bekleden met marmeren platen.  Hierdoor kon hij het gebouw monolithisch laten verschijnen. Het laatste stuk  maakte hij wel van echt marmer zodat het verschil niet te onderscheiden was.

De rede dat hij deze techniek gebruikte was, om een minimum van knopen en verbindingen te laten zien. Alles verborgen achter wit gestucte plafonds en wanden.

Toen Mies naar Amerika vertrok, veranderde zijn ideeën over constructie. Hij verbande zijn gelaagd ideaal voor een monolithisch en letterlijk ideaal. Dit is het beste terug te zien in het Farnsworth House waar hij zijn ideeën tot het uiterste heeft gedreven.