Villa Barbaro Nagatieve ruimte

Eindopdracht: opzoek naar een "utopisch" model om twee vloerplaten op een meest minimalistische manier te laten zweven

Crown Hall, Illinois, 1950-1956, Ludwig Mies van der Rohe

Crown Hall

De Crown Hall bevindt zich op de campus van het Illinois Institute of Technology (ITT) in Chicago. In 1938 emigreerde de Duitse architect Ludwig Mies van der Rohe naar Amerika en werd hier aangesteld als directeur van de School of Architecture van dit instituut, dat toen nog het Armour Insititute of Technology heette. In 1940 kreeg deze architect zijn eerste grote opdracht: het ontwerpen van het masterplan van de ITT-campus. Hij ontwierp op de campus een zestal nieuwe gebouwen, waarvan de Crown Hall er één is.





Het gebouwDe Crown Hall is het hoofdgebouw van de College of Architecture en vormt het middenstuk van Mies' masterplan. De entree van het gebouw wordt bereikt via twee wijde trappen met een flauwe helling. De eerste trap leidt naar een tussenborden dat uit grote, zwevende platte betonnen platen bestaat, de tweede trap loopt in dezelfde lijn door en komt bij de entree uit. Een dergelijke entree paste Mies later ook toe in andere ontwerpen. Aan de hand van deze entree wordt het bouwwerk een stuk opgetild van de grond wat ervoor zorgt ervoor dat het oprijst uit zijn vlakke, onbewoonde omgeving.

De Crown Hall en de andere bouwwerken op de ITT campus vallen op door hun industriële karakter. Dit karakter is gebaseerd op de in het zicht gelaten constructie van een staalskelet, waarbij standaard I-vormige balken een weefpatroon creëren met de achterliggende constructie. Dit raster is opgevuld met glasvlakken. Met deze gevelinvulling schiep Mies een principe dat model zou staan voor zijn talloze kantoor- en appartementenblokken uit de jaren '50 en ' 60. Het beroemdste voorbeeld hiervan is de Seagram Building in New York (1954-1958). 
 






Opzet maquette, zijgevel

 


Opzet maquette, achtergevel



Opzet maquette, bovenaanzicht



Opzet maquette, vooraazicht



Tussen modellen

Tekeningen

Samenvatting Ludwig Mies van der Rohe and the Steel Frame uit “the details of modern architecture” van Edward R. Ford

(monolitisch)
geïntegreerd, als eenheid, in elkaar opgegaan
Gevonden op http://www.encyclo.nl/aangedragen.php

Er wordt altijd gesproken over 2 Mies van der Rohes. De Europese Mies en de Amerikaanse Mies. Hieronder de vergelijkingen.

Europese Mies:

- Hoorde bij de Stijl

- Hoorde bij de Novermbergruppe

- Had zijn blad G

- Expressionistische Wolkenkrabber projecten

- The brick House

- Barcelona Pavillion

- Onregelmatig

- Asymetrisch

- Gefragmenteerd

- Geraakt door het expressionism en de Stijl

- Mysterieus

- Onbereikbaar

- Raadselachtig

- Gelaagd & abstract

Amerikaanse Mies:

- Farnsworth House

- Crown Hall

- Seagram Building

- Berlin Museum

- Regelmatig

- Symmetrisch

- Complete

- Dicht bij de hand

- Geen mysterie of geheimen

- Soms bijna saai

- Monolithisch & letterlijk

Door de verandering van techniek werden Mies zijn details mogelijk. Voor 1940 lag Mies zijn voorkeur meer bij het gelaagde dan bij het monolithisch systeem. In zijn Amerikaanse tijd ging zijn voorkeur duidelijk uit naar het laatste. Helaas door het gebouwtype was dit voor Mies vaak niet mogelijk. Vandaar dat beide manieren terug te vinden zijn in zijn werk.

Mies zijn voorkeur ging uit naar staal, maar hij gebruik als nodig was ook beton. Later koos hij ervoor om het staalwerk te laten zien maar accepteerden ook verborgenheid als het nodig was.

Maar één idee, het verbergen van knooppunten, was zijn grootste prioriteit, en dat idee is een constante rode draad door al Mies zijn werk.

In het Barcelona paviljoen verbergt Mies zijn totale constructie en laat daarmee de constructie zien die hij wil laten zien. Dit had ook te maken met de mogelijkheden van de materialen van toen. De constructie van het Barcelona Paviljoen zit op iedere kolom met 16 bouten vast geschroefd. Bij het Farnsworth house kon hij deze verbindingen lassen. De tolerantie van het staal van het Farnsworth house is ook veel hoger dan het Barcelona Paviljoen.

Het frame van het Barcelona Paviljoen is ruw, ruig en onnauwkeurig en zit vol met bouten, platen en verbindingsmaterialen.

Het frame van het Farnsworth House is precies, monolithisch en naadloos.

Dit heeft te maken met de veranderingen op het gebied van staal en Mies zijn kennis van staal.

Dus bij het Farnsworth house kan hij dankzij de materialen ook laten zien wat hij wil laten zien zoals het is en bij het Barcelona Paviljoen moet hij dit allemaal verbergen om zo een schijnconstructie naar voren te laten komen.

Mies was geïnspireerd door de details van Wright maar gebruikte deze op zijn eigen manier. Door de kozijnen van metaal te maken en deze terug liggend te detaillieren lijkt het alsof de raamvlaken zweven.

Mies liet blijken dat het Barcelona Paviljoen monolithisch was, maar in tegenstelling was het heel slim gedetailleerd waardoor dit beeld werd gecreëerd.

Wat wij zien is, 8 vrijstaande kolommen die een vlakke plaat ondersteunen, en vrijstaande ramen die geen gewicht dragen.

Dit wordt het gelaagd bouwsysteem genoemd.

Dit is ook gecreëerd met de materialen zelf. De muren lijken van vol marmeren stenen, maar om dit uit te voeren zou het gebouw veel te duur zijn. Mies was zo slim om de binnenkant van gewone stenen te maken en de buitenkant te bekleden met marmeren platen.  Hierdoor kon hij het gebouw monolithisch laten verschijnen. Het laatste stuk  maakte hij wel van echt marmer zodat het verschil niet te onderscheiden was.

De rede dat hij deze techniek gebruikte was, om een minimum van knopen en verbindingen te laten zien. Alles verborgen achter wit gestucte plafonds en wanden.

Toen Mies naar Amerika vertrok, veranderde zijn ideeën over constructie. Hij verbande zijn gelaagd ideaal voor een monolithisch en letterlijk ideaal. Dit is het beste terug te zien in het Farnsworth House waar hij zijn ideeën tot het uiterste heeft gedreven.

Farnsworth House (Mies van der Rohe)

Mies van der Rohe werd in 1945 gevraagd door Dr. Edith Farnsworth, om een weekend verblijf te ontwerpen. De opdracht voor Mies van der Rohe was om een huis te ontwerpen alsof het voor zichzelf was.
Hieruit is het Farnsworth House ontstaan dat gebouwd werd tussen 1945 en 1951.


Het Farnsworth house wordt gezien als een meesterwerk van iconische internationale stijl van de architectuur. Het huis was aangewezen als National Historic Landmark in 2006.

(bron: wikipedia)

Kenmerken Farnsworth House

Het Farnsworth House kenmerkt zich als zeer open. Dit is gecreëerd door de ramen van vloer tot dak te plaatsen  en rond om een panoramisch uitzicht te creëren.

(foto 1: ramen van vloer tot dak met panoramisch uitzicht)

Mies van der Rohe liet zich inspireren door de grote open exhibitie hallen in het begin van de 20^ste eeuw . Dit gaf volgens hem het gevoel van het industriële tijdperk.


(foto 2: exhibitie hal RAI in Amsterdam)

De ruimte wordt door twee duidelijk uitgedrukte horizontale platen van het dak en de vloer gevormd.

(foto 3: de horizontale lijnen)


Het huis is 1,60m verhoogd door 8 stalen kolommen bevestigd aan de zijkant van de vloer en het dak. Hierdoor lijkt het huis te zweven boven de grond

(foto 4: bevestiging kolommen en het zweven van het huis)

Het dak en vloer reiken verder dan de kolommen waarmee een uitkraging wordt gecreëerd.

(foto 5: uitkraging van vloer en dak)

Een derde plaat dient als terras en overgangsgedeelte tussen woongedeelte en grond.

Het huis wordt benaderd via twee sets van brede trappen die de grond tot het terras en vervolgens tot naar de veranda verbinden.

(foto 6: Benadering en overgangsgedeelte grond en woning)

Analyse volgens methode “Ching”

Kenmerken bouwstijl “Farnsworth house”

Bevestigingsmiddelen niet in het zicht. Belangrijke verbindingen  zoals een kolom op een balk worden diep in de constructie verborgen.

Mies van der Rohe deed extra veel moeite om aansluitingen te verbergen. Vooral in het stalen frame.

Mies was bewust op de inkeping bij verbindingen van ongelijk materiaal, maar Mies was ook bewust dat dit alleen gebeurt bij verbindingen van staal op beton. Staal op staal is naadloos en onzichtbaar.